U gebruikt een verouderde browser. Wij raden u aan een upgrade van uw browser uit te voeren naar de meest recente versie.

 

 

Engelenpraat 14: Overgave/wil van God doen; Peptalk

 

In de loop der jaren ontwikkelde zich een persoonlijke omgang met 'Gidsen van het Licht'. Elders zullen dergelijke ervaringen weer anders benoemd worden. Het gaat altijd om een ontmoeting met een Lichtwezen, Iemand die boven het gewone alledaagse uitstijgt, liefde, wijsheid en vrede uitstraalt. Voor mij, vanuit mijn traditie, is dat een engel, nauw verbonden met Jezus en met God. Sommigen beleven zo'n ontmoeting éénmaal, bij toeval, anderen gaan er gericht naar op zoek. Zo leerde ik 'geïnspireerd schrijven' in de vorm van een soort 'vraag- en antwoordspel' waarin ik met mijn vragen kwam, en al luisterend de antwoorden opschreef: het was en is voor mij een prachtige vorm van gebed, niet alleen via woorden, maar ook via beelden en gevoelens en energie. Daar wil ik je graag in laten delen. En niets houdt je tegen om zelf ook te gaan oefenen: zie 'engelen-contact NU' 

 

Overgave / wil van God doen

 

Ik begin de meditatie vaak met het oude opzegversje van vroeger..

Sandro BotticelliSandro BotticelliO Heer ik draag u op vandaag

al is het klein van waarde

al wat ik ben

al wat ik ken

al wat ik heb op aarde.

Ik wil van nu

voortaan voor u

en t’uwer hoogste ere

naar Gij gebiedt

en anders niet

gebruiken of ontberen…

 

En als ik af ga dwalen bid ik het nog een keer, of het “Onze Vader”. De grote vraag is: geef ik mezelf over aan God? Zijn wil? Of ben ik er vooral op uit om er zelf beter van te worden? Ik begrijp dat het uiteindelijk ook het geval zal zijn, maar alleen als het niet het doel is. Logisch, want ‘ik’ dat is nu nog het ego, met heel veel onbewuste invloeden. Die gaat het niet leuk vinden om van alles te moeten veranderen en opgeven. Aan het WERK te moeten. Dat gaat dus alleen lukken als ik zicht blijf houden op het Hogere Doel. Ik bewaar meestal afstand door te gaan oordelen, kritisch te kijken, of bewonderend, maakt niet uit, het creëert altijd afstand, en daar ben ik op uit. Ik ben ook geneigd om te zeggen dat ik niet weet hoe het anders moet… maar dat is wel erg gemakkelijk. Ik kan natuurlijk ook VRAGEN: ‘Lieve Hogerhand, help me dat te leren. Ik wíl me graag overgeven aan de liefde van God, naar zijn wil leven: dat heb ik altijd gewild en ook wel geprobeerd. Maar dan zal ik nog beter moeten ontdekken waar ik het zelf blokkeer.’

Als antwoord kwamen er geen woorden maar beelden - een geweldige meditatieve les in OVERGAVE. Het was alsof ik in één klap van perspectief veranderde, en deel uitmaakte van het Grote Geheel, met een uitstraling van rust en energie. Van daaruit zag ik hoe ‘normaal’ al mijn aandacht en energie vastzit in de berg blokkades die ik ben – hoe druk ik me daarover maak, hoe belangrijk ik dat allemaal vind – terwijl het er dus echt helemaal niet toe doet… Overgave = voelen en beseffen dat ik dat Grote Geheel ben, en al die blokkades langzaam maar zeker uit de weg ruimen VANDAAR UIT. Zodat het Grote Geheel steeds vrijer kan gaan stromen. Vanuit dat perspectief is het helemaal niet pijnlijk en moeizaam, dat wordt het op het moment dat ik die blokkades denk te ZIJN en me eraan vastklamp. Wat was het even prachtig en simpel. Ik zit nog steeds diep te zuchten en te ontspannen, en de energie te voelen. DANK.

Ondertussen gebeuren er de meest gruwelijke dingen in de wereld – foto’s van stromen vluchtelingen, een dode peuter aangespoeld, vrachtwagens met lijken. Vanuit het erbarmen en de liefde van dat grote-geheel perspectief ga ik er mediterend heen – en ben me even een beetje bewust van al dat lijden, al die vervreemding. God wees met ons.

Je bent serieus bezig met die overgave, een nauwer contact waarbij je echt gevoelsmatig betrokken wilt zijn, niet alleen als ontvanger, maar ook als gever. Heel goed. De liefdesstroom kan het stap voor stap doordrenken en oplossen, je hoeft er alleen maar naar te kijken, het door te laten dringen.

 

Ik heb er wel behoefte aan om iets nuttigs te doen met mijn leven. Of in ieder geval dat gevoel te hebben. Daar zit meteen ook al een antistroom, die de pest heeft aan ‘nuttig’. Lang genoeg nuttig geweest, het moet nu maar eens afgelopen zijn. Lekker nietsnutten. Nuttig is ´kind ga eens iets doen’ als ik een boek zat te lezen vroeger, is denken dat je alleen maar iets waard bent als je jezelf nuttig maakt, dan mag je er zijn, anders niet. Geen wonder dat er een antistroom is. Moet ik dan die hele categorie ´nuttig zijn´ maar afschaffen? Bij nuttig zijn denk ik ‘niet-mezelf zijn’. Je eigen verlangens en wensen opzij zetten, omdat ‘nuttig-zijn’ belangrijker is. Wat een onzin zit daar dus omheen. O wacht – ook iets van trots: ik wil ertoe doen, de moeite waard zijn (!) invloed. Dus moet het nuttig zijn wat ik doe. Met daaraan verbonden de angst dat ik niks voorstel als ik alleen maar zou lopen tierelieren. Voor wie moet ik eigenlijk nuttig zijn?! Word je van nuttig werk gelukkiger, of is het vooral van belang vanwege de waardering van anderen?

Dus ja, misschien moet die categorie van nuttig bezig zijn maar helemaal de wereld uit. Transformeren naar ‘Gods wil doen’. Wil mijn onbewuste dat ook? Dat is geneigd om het meteen te verbinden met strikte gehoorzaamheid, hard werken, niet leuk. Maar is dat Gods wil doen? Mag ik dan nog TV-kijken? Ja, ik weet het, dat is alweer een verkeerde vraag. Als dat niet Gods wil is, wil ik het zelf in principe niet meer. Het vergt een leegmaken, opnieuw definiëren. Wat is de prijs? Het gevecht serieus aangaan met het lager zelf, trots, eigenzinnigheid, angst.

Dit geeft me allemaal wel het gevoel dat ik onnoemelijk zit te drammen. Ik voel me natuurlijk onzeker. Alsof er iets op het punt staat te veranderen, en ik niet weet wat en hoe. Dat geeft altijd zo’n gevoel alsof je elk moment om kan vallen. Dat hangt ook samen met ‘de wil van God doen’. Want ineens ben ik zelf stukken minder belangrijk. In principe. J Vandaar ook dat gezwam-gevoel, alsof al die gedachtetjes van mij zo de moeite waard zijn dat ze opgeschreven moeten worden….

Op welke manier dien ik jullie het meeste?

Dat is een goede vraag. Houd die vast de komende tijd. We weten het nog niet. Het zal zich ontvouwen. WAT wil je overbrengen?

Jullie liefde, nabijheid, wijsheid…

Dat is mooi en goed.

 

Peptalk

 

Ustyug, MoskouUstyug, MoskouLieve, lieve gids Hala, zullen we alsjeblieft weer eens samen praten?

Dat ‘alsjeblieft’ kan je wel laten hoor schat, je kan beter zeggen: ‘eindelijk’… what kept you so long?

Tja. Misschien is dat wel de eerste zorg die ik met je wil delen. Ik heb het gevoel dat ik telkens weer op gang kom – en dan weer doodloop. Daar schaam ik me ook voor, en dan durf ik helemaal niet meer te beginnen aan dit gesprek.

Ego meid. Allemaal ego. Natuurlijk doe je verrekte weinig – nou èn? Ik geniet evengoed wel van je aanwezigheid. En zo zonder dat je er erg in hebt, doe je nog best wel wat hoor. En soms zelfs terwijl je er erg in hebt. Dus dit is ook wel een beetje vissen naar complimentjes. Ja hoor, lieve meid, we vinden dat je best heel veel doet hoor, lief kind, ijverig kind, zoet kind… zo goed?

Tja. Zo wordt het er niet beter op vrees ik…

 

--> vlg blz