Engelenpraat 3 - over
Christusbewustzijn; depressie; discipline; 'dood geboren'
|
In de loop der jaren ontwikkelde zich een persoonlijke omgang met 'Gidsen van het Licht'. Elders zullen dergelijke ervaringen weer anders benoemd worden. Het gaat altijd om een ontmoeting met een Lichtwezen, Iemand die boven het gewone alledaagse uitstijgt, liefde, wijsheid en vrede uitstraalt. Voor mij, vanuit mijn traditie, is dat een engel, nauw verbonden met Jezus en met God. Sommigen beleven zo'n ontmoeting éénmaal, bij toeval, anderen gaan er gericht naar op zoek. Zo leerde ik 'geïnspireerd schrijven' in de vorm van een soort 'vraag- en antwoordspel' waarin ik met mijn vragen kwam, en al luisterend de antwoorden opschreef: het was en is voor mij een prachtige vorm van gebed, niet alleen via woorden, maar ook via beelden en gevoelens en energie. Daar wil ik je graag in laten delen. En niets houdt je tegen om zelf ook te gaan oefenen: zie 'engelen-contact NU' |
Engelenpraat over Christusbewustzijn
Lieve gidsen. Het blijft moeilijk voor me als zo onduidelijk is met wie ik nu in gesprek ben. Kan ik daar wat meer helderheid over krijgen?
Het maakt helemaal niets uit. Het is informatie die in jouw gebied wordt ‘bezorgd’, jij kan heel goed contact maken met dat gebied. Noem het je hoger zelf, of christusbewustzijn, al is dat laatste misschien niet zo’n goede term.
Waarom niet?
Omdat het daarmee toch teveel buiten jezelf komt te liggen, alsof het iets van Christus is, wat gedropt wordt. Zo is het niet. Het is heel moeilijk om in woorden te vatten wat het dan wel is. Het is een luisterhouding van je gewone zelf. Al je zintuigen staan open, verwijden zich, als het ware. De grenzen vallen weg. Zo ontdek je een groter bewustzijn, groter dan het dagelijkse, gewone, als een eiland dat ineens ontdekt dat het niet zo anders is dan de zee rondom. Ook materie, alleen wat vloeiender, met allerlei nieuwe en nooit vermoede mogelijkheden. Zo ontwaart het eiland ineens de walvis, die zwemt in de zee, voelt haar aan, hoort haar stem, weet wat ze wil zeggen.
Jezus was zo zuiver, dat hij zijn aardse grenzen moeiteloos kon overschrijden. Zo had hij toegang tot de alwetendheid, de kracht, de alomtegenwoordige liefde. Die stroomde moeiteloos door hem heen. Hij was één met God. Die verstrengeling, zonder de gewone menselijke beperkingen, dat is het zg ‘christusbewustzijn’. Beperkingen zijn bij de meeste mensen nog steeds op allerlei manieren aanwezig. Toch moet dat jullie niet weerhouden van het leven in dat christusbewustzijn, of liever gezegd: leven in het volle bewustzijn, waar al die deeltjes in passen, je geest, je ziel, je hoger zelf, je ego, je lichaam, je gevoelens, alles. Het besef dat er altijd méér is. Dat alles met een zachte magneet van de liefde bij elkaar blijft. De ontspanning en de liefde die je voelt in de geconcentreerde meditatie, is de invloed van de magneet, waar je je aan over geeft. Op die manier kom je ook in contact met de andere delen. Die gaan zover als tot God. De engelen. Je gidsen. De andere zielen. Manieren om weer grenzen te stellen zijn: bang worden, twijfelen – dan trek je je als het ware weer terug op je eiland, en voel je je weer apart, los, anders.
Engelenpraat over depressie
Het moeilijke is dat zware gevoel wat je meestal met je meedraagt. Als je niet in contact bent met het licht, ben je ook niet in contact met mij. Ik ben er wel, en ík voel dat ook niet zo, ik kan je alleen niet bereiken. Dat is vreselijk frustrerend, dat begrijp je.
Het lijkt wel alsof je een scherm hebt opgesteld, waar alle vrolijkheid achter verborgen blijft. De zorgeloosheid. Levensgeluk. Je gunt het jezelf niet. Wij gunnen het je ZO!!!! Maar we kunnen het je niet geven. Het zal helpen als je bewuster contact met ons maakt. Dan zal je er ook meer van voelen. Vraag jezelf af: waarom zo serieus? Wat is mijn belang daarin? En heeft het iets te maken met mijn behoefte aan liefde en waardering, alles wat ik zo gemist heb in mijn jeugd? Ach ja. Toen heb je besloten dat het er voor jou niet was, en dat je zonder dat moest zien te overleven. Maar weet je, ook toen al was je zo serieus. Want zoveel kinderen maken dit mee, en zien toch kans hun vrolijke kant te behouden. Die bestaat nog steeds, die kant van jou, maar het kind is overtuigd van niet. Heel sterk overtuigd. En is dat nog steeds zichzelf aan het bewijzen. Vandaar dat scherm. Wij willen dat graag samen met jou opruimen. Kleine moeite, geen dank. Laat je niet langer terneerdrukken. Want het gaat om NU.
Je bent al een heel eind op weg, je doet het toch allemaal maar! Waarom zie je je eigen goede eigenschappen niet? Waarom al die nadruk op dat wat je mist? Waarom niet eens lekker geoefend in de liefde? Het komt steeds weer uit bij die SERIEUSHEID. Alsof je maar steeds verder en verder in de modder gedrukt bent – en niet meer kan zien wat er daarbuiten allemaal nog is. Wij willen graag die modder voorzichtig, schepje voor schepje, weghalen. Je ogen openen. Houd ons steeds vast, verbeeld je dat wij je een hand geven, en samen door de wereld gaan: Kijk eens! Kijk eens wat mooi! Kijk eens wat een vreugde! Nee, even niet DIE kant uitkijken, dat heb je al lang genoeg gedaan. Kijk de andere kant op! En nee, dat is niet de ogen sluiten voor de ‘werkelijkheid’. Het is een nieuw evenwicht zoeken. Waarbij de vreugde een kans gaat krijgen. Wacht, we geven je aan twee kanten een hand. Er zijn hier genoeg vrijwilligers.
Er loopt er ook nog één achter je. En één voor je. Het lijkt dat versje wel! Verbeeld je een kring van licht, een kring van engelen om je heen. Roep het kind erbij, laat het haar zien! Het was/is zo eenzaam…
Engelenpraat over discipline
Lieve gidsen. Willen jullie me helpen met het schrijven van een preek over de liefde?
Jawel, maar het begint bij jou. Probeer ook je in gedachten zoveel mogelijk aan dát onderwerp te houden, het te onderzoeken, erover na te denken, het te praktiseren. De liefde is niet een lekker wollig wegzweven, het is in de eerste plaats discipline, een woord waar je een hekel aan hebt. Maar alles draait om discipline, als je tenminste stapjes verder wilt komen. Dan moet je opstaan, richting bepalen, daadwerkelijk stappen zetten… Daarom is het ook heel fijn dat je vandaag tóch nog bent gaan schrijven. Die dagelijkse discipline is goed. Anders verzandt het, en dat wil jij niet, en wij ook niet. Het is geen ‘werk’, je bent hierin niet jezelf aan het leeggeven, integendeel, je bent voedsel voor je ziel aan het verzamelen. Mooier werk is er niet! O nee, ik riep net dat het geen ‘werk’ was. Dat klopt natuurlijk niet helemaal, ik geef het toe. Maar het is werk zoals werk eigenlijk altijd bedoeld is. Werk waar je met hart en ziel bij betrokken bent, werk dat je dichter bij de Liefde brengt, wat je doet groeien. Werk met een hoofdletter. Jouw Werk. En je hebt een dubbel doel toch, nog steeds? 1) groeien in de liefde en 2) groeien in het contact met ons. En je weet ook dat het samenhangt.
Dank je wel…
Engelenpraat over ‘dood geboren’
Een al wat ouder echtpaar die ooit twee kinderen verloor bij hun geboorte, vroeg me eens of ik de engelen misschien kon vragen om informatie. Dit kreeg ik door…
Brief van gidsen en kinderen aan de ouders…
Het is al zo lang geleden, ook al lijkt het gisteren. Wij, de twee gidsen van jullie tweeling, waren erbij. Wij waren de hele zwangerschap lang zorgend aanwezig. Het was een bijzondere gebeurtenis. Hier waren twee zielen, twee kinderen, die ervan genoten hebben om bij jullie te zijn, zo dichtbij als maar mogelijk was, in jouw buik, lieve mama. Ze voelden hoe het was, ze beleefden een stukje van jullie leven mee, en ze wisten dat het niet meer zou worden dan dat, dus hebben ze het extra intens beleefd. Weet je, lieve ouders, een ziel weet zoveel, beleeft zoveel. Het hecht zich aan zo’n groeiend babylijfje, twee verwante zielen aan twee levende prachtige babylijfjes, niet perfect, maar met een warm kloppend hartje. Die zielen, lieve ouders, die hebben ook weer afscheid genomen, maar ze zijn niet dood! Ze hebben afscheid genomen van die kleine lijfjes, en daarvan de herinnering meegenomen. Een dierbare herinnering, hun ziel is ervan gegroeid, ze zijn er nog altijd dankbaar voor. En tegelijk heeft het gezorgd voor een verbinding met jullie, die altijd zal blijven.
Wij, de zielen die ooit zo nauw verbonden waren met jullie, durven jullie dat nauwelijks te laten voelen, omdat we weten dat het zoveel verdriet brengt. Je had ons zo graag bij je gehouden, we voelen jullie liefde nog steeds, altijd, ieder moment. Maar weet dat wij er hier, op dit andere niveau, ook nog steeds zijn, en dat de liefde tussen ons eeuwig is. We hadden die korte tijd op aarde nodig, het was niet zinloos, het heeft ons zoveel lessen geleerd, dank je wel daarvoor. Lieve familie, blijf ons alsjeblieft beschouwen als leden van het gezin, we horen bij jullie, maar aanvaard dat we niet in den lijve bij jullie konden blijven, toe, wees er niet meer verdrietig om, aanvaard het, in het besef dat onze zielen nooit van elkaar gescheiden zullen kunnen worden. Eens zullen we elkaar weer zien. We zullen dan niet aan jullie verschijnen als baby’s, maar we verzekeren jullie: je zal ons onmiddellijk herkennen, en we zullen elkaar omhelzen en blij zijn. Weet dat we hier gelukkig zijn. Je zult, als je er even over nadenkt, ook vast wel begrijpen waarom we juist zo graag bij jullie wilden komen: jullie zijn zulke prachtige ouders, er is zoveel liefde in jullie. Daar hebben we ons al die tijd, negen maanden lang, in gekoesterd. Dat was heel bijzonder. We houden van jullie allemaal.