U gebruikt een verouderde browser. Wij raden u aan een upgrade van uw browser uit te voeren naar de meest recente versie.

 

Engelenpraat 16: Tien geboden; Verandering

 

In de loop der jaren ontwikkelde zich een persoonlijke omgang met 'Gidsen van het Licht'. Elders zullen dergelijke ervaringen weer anders benoemd worden. Het gaat altijd om een ontmoeting met een Lichtwezen, Iemand die boven het gewone alledaagse uitstijgt, liefde, wijsheid en vrede uitstraalt. Voor mij, vanuit mijn traditie, is dat een engel, nauw verbonden met Jezus en met God. Sommigen beleven zo'n ontmoeting éénmaal, bij toeval, anderen gaan er gericht naar op zoek. Zo leerde ik 'geïnspireerd schrijven' in de vorm van een soort 'vraag- en antwoordspel' waarin ik met mijn vragen kwam, en al luisterend de antwoorden opschreef: het was en is voor mij een prachtige vorm van gebed, niet alleen via woorden, maar ook via beelden en gevoelens en energie. Daar wil ik je graag in laten delen. En niets houdt je tegen om zelf ook te gaan oefenen: zie 'engelen-contact NU' 

 

 

Tien geboden

 

Lieve Gidsen, ik ben dus niet volmaakt. Wat is het eerste waar ik aan zou kunnen werken?

 

Mozes en de tien geboden, kerkraam ChartresMozes en de tien geboden, kerkraam Chartres1.           wees altijd eerlijk

2.           praat met God

3.           luister naar het antwoord

4.           voel

5.           geef niet te gauw op

6.           praat erover met anderen

7.           open je hart in liefde

8.           vind niets gek

9.           blijf bij Ons

10.         accepteer het onvolmaakte.

 

Zo. Wat vind je van ons alternatieve tien-geboden lijstje?  We beleefden er plezier aan, maar natuurlijk weet je allang dat wij niet van de geboden zijn. Het is niet nodig. Je weet allang wat juist is en wat niet. Je kan alle kanten uit in dit leven. Er is niet één keus de juiste, je kan van alles het beste maken. De vraag is veel meer: wat is goed voor jou? Jij bent degene die daar het beste antwoord op kan geven. Werk is heel belangrijk, maar je  bent niet je werk. Je hoeft jezelf niet te bewijzen met je werk. Je bent altijd al geweldig en ik zal altijd van je houden, wat je ook doet. Dus neem besluiten over je toekomst op de juiste gronden. Niet om iets te bewijzen, maar omdat je daar, op dit moment van je leven, het beste mee uit de voeten kan. Beslis heel zorgvuldig waar je je energie in wil steken. Wat je verlangens zijn. Wat is je diepste verlangen? Er is geen enkel verlangen op zielsniveau, dat niet vervuld kan worden. Je kan mij, je gids, er altijd bij roepen, om je te helpen, om er samen aan te werken. Dat is toevallig mijn taak, en ik doe het graag!

Ik verheug me op onze toekomst, hoe jij nog heel veel zal bereiken, als je dat wilt. Je verleden is bepaald door allerlei gebeurtenissen en mensen, je toekomst bepaal je zelf. Het heden zit daar tussenin, daarin heb je de keuze.

 

Verandering

 

Verandering. Echte verandering. Eigenlijk geloof ik daar niet in. Ik, die zo trots is op haar ‘open mind’, gelooft diep van binnen niet in verandering. Ik ben zoals ik ben. En ik geloof er niet in, omdat ik het wel best vind zo. Met mij gaat het eigenlijk prima. Dus het onbewuste spartelt tegen: ‘hou toch op met al dat gedoe! Laat alles lekker zoals het is! Alles zit toch lekker diep opgeborgen?! Je hebt toch nergens echt last van ?! Dus waarom het dan naar boven halen, met veel moeite, en er alsnog last van kríjgen? Wie zit er op die zelfpijniging te wachten?? Hou toch op mens!’ Maar ik blijf toch wel tamelijk vastbesloten om tóch door te gaan. Vanwege die heldere druppel van prinses Irene[1]. Het is niet alleen belangrijk voor mij, het gaat verder dan dat. Het is zoals toen met de theologiestudie, het is een ‘roeping’.

 

Maar veranderen is moeilijker dan ik dacht. Dat heeft zeker ook te maken met EERLIJKHEID. Het kwam van verschillende kanten op me af, hoe normaal het is om NIET eerlijk te zijn. Om te beginnen tegenover mezelf. Ik denk dat het te maken heeft met liefde – alleen vanuit je hart is het mogelijk om eerlijk te zijn, omdat het dan niet samengaat met een oordeel, of omdat je niet eerlijk kán zijn als er allerlei onbewuste warrige emoties en oordelen/ideeën doorheen lopen. Het lager zelf zit dus absoluut niet te wachten op eerlijkheid, die is gebaat bij toedekken en verstoppen. Doen alsof.

Dat is het dus, al dat niet-willen, alles moet blijven zoals het is. Zo is het ook op macro-niveau. Iedereen heeft een broertje dood aan veranderen. Ook al zie je/weet je/wil je het, omdat het moet/beter is. Dan nog. 'Eerlijk zijn' betekent dan er nuchter over nadenken en daarna volgens je conclusies handelen. In plaats daarvan drijf je verder op allerlei onbewuste emoties, die veel en veel krachtiger zijn. Ze kunnen die zwakke wil met gemak de baas. Dat wil je niet echt tot je door laten dringen. Want ja, wat zegt dat dan over je? Niet veel goeds toch. Zo wil je jezelf toch niet zien. Je bent toch verstandig, volwassen, je hebt toch al zoveel geleerd in je leven, bent zo BEWUST. Ja ja.

 

Het heeft ook te maken met angst. Angst voor het onbekende. Maar dat is ook weer een soort vage dooddoener. Angst. Waar ben ik bang voor? Het ego is altijd bang voor verandering. Die loopt het meeste gevaar. Een wankel bouwwerk, dat ego. Het doet me denken aan die mythe over gereformeerd geloof: 'niks in twijfel trekken, want als je dáár eenmaal mee begint schuift het hele zaakje de afgrond in…' Was dat waar? Nee. Het werd er voor mij alleen maar mooier en rijker van. Maar één ding klopte: 'gereformeerd geloof' was het niet meer. Uiteindelijk. Toch deed ik het. Dus ja, lief ego, ik beloof je dat je altijd mag blijven zolang ik leef. Anders dan nu, niet als opperhoofd, maar als dienstmaagd. Wetend dat er belangrijker dingen zijn. Het hoger zelf, de Eenheid. We doen het ego-opperhoofd een schortje voor, en verlossen haar van die enorme verantwoordelijkheid. Heus dienstmaagd, ik ga niet weg. Ik ga je laten zien dat ik op mijn manier ook een dienstmaagd ben, en dan staat maagd voor zuiver, voor zelfstandig en toch verbonden.

 

Gigantes nr 11; Mark M. MellonGigantes nr 11; Mark M. MellonMaar blijft de vraag: waar moet dan concreet aan gewerkt worden? Aan kijken misschien? Hoe je ego haar hulpmiddelen inzet? Je beeld van jezelf wil consolideren? Zwak. Eet te veel. Geen ruggengraat. Geen sterke wil. Kan eigenlijk maar verdomd weinig. Blijft liever dromen van méér dan werkelijk uitzoeken of er ook méér in zit. Te dik. Lui. Ligt en slaapt liever dan in beweging komen. Tamelijk zwartgallig. Gauw bang. Weinig zelfvertrouwen. Weinig moed. Weinig doorzettingsvermogen. Lelijk. Een chaoot. Oneerlijk. Egoïstisch. Taratarataaaa.

Het wordt gewoon lachwekkend, als ik het allemaal zo opschrijf. Ze presenteren zich gewoonlijk één voor één dan valt het minder op. J Waarom ondermijn ik mezelf zo gruwelijk? Wat schiet dat ego er mee op?! Nou?! Wat is het BELANG?  Gidsen?

 

Jullie zijn zo gewend aan jullie kleinheid. Dat geeft ook een gevoel van veiligheid. ' Niemand kan me zien, dus ik ben veilig.' Het is eng om echt zichtbaar te worden. Te laten zien wie je bent. Je hebt geleerd om rollen te spelen. Dat kan je goed.

Heeft dat te maken met verkramping, vast zitten?

Ja. Het is de angst voor jezelf. Voor wat er werkelijk in je leeft. De indruk ‘ik deug niet’ zit diep ingekerfd. Je denkt dat alles wat je in jezelf tegen komt fout is, veranderd zal moeten worden in iets goeds. Dat geeft ook heel veel weerstand om er aan te beginnen. En weerstand is ook een vorm van angst. Het begint allemaal met liefde voor jezelf. Voor je HELE zelf. Fout, goed, alles. Accepteren, vertrouwen. Maar ook dat is iets waartoe je niet zomaar kan besluiten. Het moet groeien, van binnenuit. Veranderen is een langzaam proces. Het kan niet van het ene moment op het andere. Iedereen is de  moeite van het veranderen waard.

Diep gewortelde vergissingen verander je niet zomaar. Er steeds weer naar toe gaan is een klus van een orde die moed vraagt, vertrouwen in alle hulp die voor handen is, overgave. En steeds weer is er  verzet, want het brengt zo’n onzekerheid met zich mee als er grenzen overgegaan moeten worden. Grenzen met wellicht prikkeldraad, dat aan alle kanten pijn kan gaan doen .. Maar proberen het de grond in te stampen (onzichtbaar maken), werkt dus niet. Dat wil je maar al te graag, want dan is dat klusje ook weer geklaard. maar wat van belang is, is het ‘aan te gaan’ ..Het prikkeldraad te verwijderen met geduld, met liefde, en zo de hele kluwen te ontwarren. Jawel, een ongekende klus en niet zomaar even te doen. Hoeft ook niet, wees gerust, heb er geduld mee en gun jezelf de tijd ervoor. Momenten van Werken zullen zich aandienen en heb er op dat moment dan ook vertrouwen in, GA het aan! Wij gaan met je ..!!  Dit werk kent alleen maar bevrijding. En dan mag dat weer tijd krijgen om te bezinken – zich een plaats eigen te maken. Dat vraag veel energie, tijd, tranen en vooral (moet ik erbij zeggen) geduld. Laat dat dan vooral even zo z’n gang gaan, niet meer lettend op wat er allemaal in je lijf gebeurt, accepteer het gewoon en wees er gerust op. Dit is een proces van ontwarren, wat tijd vraagt. Elke keer weer een stukje prikkeldraad ter hand nemen, in alle pijn jouw kwetsbaarheid laten komen; wat er komt zal bevrijdend werken. Weet wel dat prikkeldraad zich niet zo gauw laat buigen, dus als je aan het werk gaat, calculeer dan een hele hoop geduld in, want ook dit is alleen met jouw diepste gevoelsniveau te bereiken. Bij het bereiken van dat punt kent dat staaldraad een teerheid en gewilligheid, en kan jij het ter hand nemen en buigen.

Daarnaast is het heel goed om je energie, tijd en hulp en je ervaringen te gebruiken om anderen behulpzaam te zijn om de diepte in zichzelf te vinden. Juist omdat je het zelf als een kristal-ervaring ziet om toch maar steeds weer die pijnlijke diepte in te gaan wil je dat doorgeven, behulpzaam erbij zijn. 

Wat bedoel je met ‘niet meer lettend op wat er allemaal in je lijf gebeurt’??

De neiging kan dan bestaan, om voldoening te gaan zoeken in eten, zelfs in hoofdpijn hebben…. Verandering vraagt ruimte in je lijf en wil die graag krijgen en zolang het dat niet krijgt en verdoezeld wordt, wordt het niet serieus genomen. Dus, ook dit aandacht geven. 

 



[1] Abel Herzberglezing van prinses Irene in Trouw, Klein citaat: ‘Op het moment dat je begrijpt dat jij er zelf toe doet, dat jij ertoe doet in wat je denkt en in hoe je handelt, in wat voor keuzes je maakt, in hoe je omgaat met je relaties, in hoe je jezelf behandelt, op het moment dat je begrijpt dat ieder van ons is als een druppel water in de oceaan van het leven, dan begrijp je dat het ieders persoonlijke verantwoordelijkheid is een heldere druppel te zijn die zal bijdragen aan de helderheid van de oceaan als geheel. Want in feite is het ‘ik’ ook altijd een ‘wij’. Ik zie dit als een vreugdevolle verantwoordelijkheid, omdat dit het leven en alles wat ieder mens doet de moeite waard maakt. En zo creëren we samen de toekomst.’

 

 vlg blz...