ENGELEN IN DE KERKGESCHIEDENIS

Inleiding

Nadat we uitvoerig alle bijbelse teksten over engelen hebben kunnen lezen, is het nu tijd voor de theologen in 2000 jaar christelijke theologie. Eén van de belangrijkste 'kerkvaders' uit de eerste eeuwen was Augustinus. Hij hield zich ook al bezig met engelen. Ergens in de 5e eeuw schreef iemand die zich 'Dionysius de Aeropagiet' noemde, een boek dat eeuwenlang het denken over engelen zou bepalen. Hij schetste een hiërarchie van negen te onderscheiden soorten engelen. Het dichtst bij het Licht bevonden zich de cherubs, onderaan de aartsengelen en de engelen - en dáár weer onder de mensen. Een uitvoerige beschrijving vind je hier. In de middeleeuwen was de angelologie - de kennis van engelen - een gerespecteerd onderdeel van de theologie. Grote namen als Bernardus van Clairvaux,  Bonaventura en Thomas van Aquino legden de basis voor zo ongeveer alles wat we nu nog terugvinden in de theologie en ook in de talloze engelenboeken van deze tijd. Verderop lees je daar meer over. 

We maken daarna een sprong naar het einde van de middeleeuwen. Dit is de tijd van de scheiding tussen de katholieke- en protestantse kerk; ‘de reformatie’.  Na een algemeen overzicht volgt meer specifieke informatie over de engelentheologie van Luther en Calvijn, afgesloten met een engelenpreek van rond 1600.

 Naar 'angelologie in de vroege kerk'''->