Ontmoet je beschermengel:
Waar het mee begint…
Het begint allemaal met mensen en hun geloof. Of minstens met mensen die openstaan voor de mogelijkheid dat er zoiets kan zijn als ‘het Goddelijke’... Ons verzamelwoord voor een werkelijkheid die de gewone dagelijkse aardse werkelijkheid overstijgt. Over de hele wereld in alle tijden is daarover gespeculeerd en zijn daar talloze namen voor bedacht, beschrijvingen van gegeven, verhalen over verteld. Tegelijk maken al die verschillende verhalen duidelijk dat we er nooit het fijne van zullen weten.
De bijbel zegt wel zo dapper ‘geloof is de zekerheid van de dingen die je weet en het bewijs van de dingen die je niet ziet’… maar dat kan nooit een objectief, algemeen geldend bewijs zijn, hooguit een subjectief, voor jou persoonlijk geldend bewijs. De enige voor wie die zekerheid en dat bewijs tegenwoordig nog geldt, is degene die persoonlijk ervaart dat het inderdaad klopt. Je kan het voelen, beleven, maar je kan het dus nooit aan een ander bewijzen. Heel irritant, vooral als dat geloof afwijkt van de algemene maatschappelijke consensus ‘God bestaat niet’. Dus ga je na verloop van tijd zelf ook weer twijfelen. Heb je dat echt beleefd? Waarom gelooft niemand je dan? Of was de ervaring wel echt, maar is er toch misschien een andere verklaring voor te vinden? En wat het nóg ingewikkelder maakt: wie ooit zelf een religieuze ervaring had, zal misschien na jaren zelf ook met een andere verklaring komen. Ikzelf had bijvoorbeeld de meest intense religieuze ervaring op mijn achttiende, en benoemde dat, geheel in de lijn van mijn streng gereformeerde opvoeding, als een ‘bekering’. Nu zou ik dezelfde ervaring totaal anders beschrijven. Het was hoe dan ook een ontmoeting met Liefde en Licht – en vanaf dat moment weet ik dat God bestaat. Later kwamen daar de engelen-ontmoetingen bij, al waren die van een heel andere orde. Die eerste keer werd ik even opgetild naar een hoger niveau, engelen hebben veel meer de gewoonte om af te dalen naar óns niveau. Ook bijzonder, maar vager, minder overtuigend, je blijft je later (zelden op de momenten zelf) afvragen of je het toch niet allemaal zelf verzonnen hebt. En daar komt het woord ‘geloof’ weer om de hoek kijken. Geloven staat voor vertrouwen. Vertrouwen, daar kan je voor kiezen. Ervoor kiezen, dat je je eigen ervaringen en waarnemingen serieus neemt, ook al gaat het tegen de heersende mening in. Natuurlijk geen blind vertrouwen – laat altijd mogelijkheden open voor groeiend inzicht.
In de verschillende godsdiensten en spirituele stromingen worden vervolgens rond die oorspronkelijke ervaringen van mensen allerlei theorieën geweven, verklaringen bedacht – en dat is aan de ene kant mooi: het zijn wezenlijke ervaringen, die je graag met anderen wil delen, onder woorden wil brengen, al is het maar om het een plaats in je gewone dagelijkse leven te geven, om er meer van te leren begrijpen. Het is ook van groot belang dat er op die manier een kader geschapen wordt, waarbinnen ook anderen hun geloofservaringen een plaats kunnen geven. Zonder een dergelijk kader (en bij veel mensen die met nauwelijks enige kennis van geloof of godsdienst opgroeien zie je dat ook) zullen hun eigen ervaringen niet beklijven, omdat ze er geen woorden aan kunnen geven. Dan wordt het hooguit een peinzend ‘ik geloof wel in iets’…
Bij 'geloven' is je denken niet het belangrijkste, maar het kan zeker niet zonder. Aan de andere kant is het ook gevaarlijk. Je haalt ervaringen, die je eigenlijk boven de verstandelijke pet gaan, een soort ‘naar beneden’. Je beschrijft ze binnen jouw omgeving, met jouw kennis en achtergrond. Voor lezers en hoorders van dergelijke verhalen, is het gevaar nog groter. Als ze erdoor worden geraakt, zijn ze geneigd om het voor 100% voor ‘waar’ aan te nemen, omdat we dat nu eenmaal zo gewend zijn: iets is waar, een feit, óf het is niet waar, een leugen. Half-waar bestaat niet. Maar helaas, hier dus wel. Geloofservaringen, die worden doorverteld, zijn altijd interpretaties. Dat kan niet anders. Er zijn altijd twee partijen, de Goddelijke en de menselijke kant. De verteller levert zelf een fikse persoonlijke bijdrage, en als er dan weer een hoorder is die het óók weer verder vertelt dan wordt het mengsel steeds gevarieerder. Als iedereen dan tóch graag in die 100% waarheid wil blijven geloven, dan groeit de verwarring en de ruzie navenant. Dan krijg je, na 2000 jaar Christendom, een gigantische hoeveelheid kerken en groepjes, die allemaal geloven dat zíj de waarheid te pakken hebben.
Is daar wat aan te doen? Jawel, ik denk het wel. Ik denk dat we terug moeten naar de ervaring, en al die theorieën wat meer laten voor wat ze zijn. Zelf beleven wie God is. Velen van ons zijn zó verdwaald geraakt in alle theorieën, dat ze niet eens meer op het idee komen. Zo zijn er bijvoorbeeld veel mensen die zichzelf als gelovige christenen beschouwen, puur omdat ze denken dat de bepaalde theorie die zij aanhangen wáár is en ze zich min of meer aan de regels houden die daarbij horen. Je leest een boekje (nou ja, in het geval van de bijbel een tamelijk ingewikkelde dikke pil) over een hemelse vader en een broer, onthoudt het en dat is het dan. Terwijl al die verhalen juist zijn geschreven, om je over te halen die vader en die broer te ontmoeten! Een relatie met ze op te bouwen! Zelf te gaan ontdekken wie ze zijn en wat dat voor je kan betekenen! Uitroepteken uitroepteken.
Wat ik maar wil zeggen: ga voorzichtig om met aardse informatie over Hogerhand. Hoe belangrijk en nuttig en inspirerend het ook is – want dat is het óók - het is altijd aardser dan je denkt. Wat je misschien vandaag voor waar aanneemt kan morgen ineens toch weer anders blijken te zijn. Wie meer wil weten over God, en kennis gaat verzamelen, zal altijd voorzichtig-kritisch moeten zijn. En dan hebben we het nog maar over één tamelijk eerbiedwaardige eeuwenoude traditie, de christelijke theologie. Engelen staan daar al minstens 500 jaar ergens aan de zijlijn, van lichtgidsen hebben kerken nog steeds nooit gehoord. Dat onderscheid tussen engelen en lichtgidsen komt van de moderne spirituele stromingen, die buiten de regels van de gevestigde godsdienst om opnieuw ervaringen met elkaar gingen delen. Zij ontdekten dat de aloude ‘beschermengel’ niet zomaar een sprookje is, maar dat ieder mens zo’n lichtgids krijgt toegewezen, en vaak zelfs meer dan één. Er zijn lichtgidsen van allerlei niveaus, zeggen zij, pas op de hoogste niveaus kom je engelen tegen, die trouwens ook als lichtgids op kunnen treden. Van de lichtgidsen wordt gezegd dat ze het aardse leven uit eigen ervaring kennen, voor engelen geldt dat niet, of niet altijd. Wat ze gemeen hebben is hun innige verbinding met het Hogere, met God, met Christus, met liefde en licht. Dat is niet zomaar een uitspraak, dat voel je ook in elk contact. Engelen en lichtgidsen respecteren altijd onze eigen wil, het zijn helpers, geen leiders. In de bijbel wordt ook gewaarschuwd voor nep-lichtgidsen van de andere, de duistere kant, die uit zijn op macht, op het zaaien van angst. Voor veel mensen is dat een reden om dit alles links te laten liggen. Maar angst is nooit een goede raadgever, zeker niet in dit geval.
Beoordeel wat je leest en hoort, en wat je zelf ervaart, niet in de eerste plaats met je verstand (alhoewel je dat er hopelijk altijd wel bij gebruikt) maar met je hart, je intuïtie, en je verbeeldingskracht. Dat zijn namelijk de drie prachtige eigenschappen waarmee ieder mens de aardse werkelijkheid kan overstijgen, en dus een ander niveau kan bereiken, het niveau waarop je iets van het Goddelijke gewaar kan worden. Als je leert op dat niveau de informatie tot je te nemen, dan herken je het op bepaalde punten, of in grote lijnen, als waar. Het doet iets met je. Ook al steiger je regelmatig met je verstand (omdat je het misschien anders geleerd hebt) dan toch raakt het je en blijft het je bij. Of het zet iets in beweging.
Op het niveau van het hart, daar waar je vermogen tot liefde zetelt, ervaar je verbinding. Daar bevindt zich een onmetelijke open ruimte, waar alles en iedereen in thuis hoort. Daar overheerst, met alle verschillen, het gevoel van eenheid. In die liefdevolle eenheid, voorbij je ‘gewone’ dagelijkse beleving, kan je in contact komen met andere zielen, aards en bovenaards. Jouw ziel maakt hier ook deel van uit.
Op het niveau van de intuïtie, daar waar je vermogen tot wijsheid zetelt, verbind je kennis met zeker weten. Het is een gevoelsmatig weten, mits het ook verbonden is met het hart. Het verwarrende is vaak, dat niet het hart, niet de liefde samenspeelt met je intuïtie, maar andere gevoelens die meer uit je onderbuik stammen. Die zijn bijna allemaal terug te voeren op angst. Zodra in je intuïtie de liefde geen rol speelt, krijgen andere gevoelens de kans het over te nemen, en word je erdoor misleid.
Op het niveau van de verbeeldingskracht, daar waar je vermogen tot het overstijgen van de dagelijkse werkelijkheid zetelt, wordt de ruimte geboden voor nieuwe, ongekende ervaringen. Beelden, gevoelens, inzichten, ontmoetingen. Zonder liefde ontaardt het in getob, zonder wijsheid in fantasie en dagdromerij.
Wie die eigenschappen zo samen, hart, intuïtie en verbeeldingskracht, gaat gebruiken die zal in staat zijn om in bewust contact te treden met de eigen 'beschermengel'. Ontdekken dat we die allemaal hebben. Zeker één, vaak meerdere. Je kunt het ervaren als een gestorven familielid, een meer ontwikkelde ziel die ooit op aarde leefde, een engel, het kan zelfs Jezus zijn, of je hoger zelf – het maakt niet uit. Het gaat erom dat je op de beste, meest persoonlijke manier geholpen wordt. Daarom zal ik het meestal bij de verzamelnaam ‘beschermengel’ houden. Van hun kant zijn ze zich altijd bewust van jouw bestaan en jullie samenwerking. Ze doen dit uit liefde.
(boodschap voor jou:)
HC'Wat fijn dat je dit leest! Het is altijd mogelijk om nóg meer samen te werken, als je dat jezelf toestaat. Wij willen wel. Maar het gaat om jou. Je hebt je eigen tempo, je eigen ontwikkeling, het is nooit fout wat je doet. Wij gaan met je mee, altijd. Wij houden van je. Begin in vol vertrouwen, maak dat je grondhouding. Vertrouwen is een keuze, dat hoeft geen ‘blind’ vertrouwen te zijn. Je hebt genoeg ervaring om te weten dat vertrouwen niet altijd beloond wordt. Toch kan je voor een dergelijke grondhouding kiezen, en het zal zijn vruchten afwerpen.'